Vanochtend begonnen we met een copieus ontbijt in onze eigen hipster bar onder het appartement. Niets zo fijn als een flinke portie experimentele jazz tijdens je eitje. Alleen de mannen met baarden plus bakfietsen en binnenshuismutsjes ontbraken nog. Desondanks smaakten de linksdraaiende muesli en zelfgemaakte biologische jam van handgeplukte bessen uitstekend. Na het ontbijt zijn we op zoek gegaan naar de hop-on hop-off bus; Na wat omzwervingen kwamen we op Alexanderplatz de bekende rode bus tegen. Na alles vanaf de dubbeldekker gezien te hebben zijn we uitgestapt om via Checkpoint Charlie en diverse muur- en oorlog-gerelateerde monumenten en tentoonstellingen bij de Brandenburger Tor en Reichstag uit te komen. De hele geschiedenis van de stad is vervuld van de oorlog en de oost-west splitsing, dus als je wilt kun je er manisch depressief weer uit komen. Wij vinden het vooral mooi en indrukwekkend. Na het Tranenpalast zijn we langzamerhand richting hotel gegaan om ’s avonds via Tripadvisor bij de Fleischerei uit te komen, een meer dan voortreffelijk restaurant met helaas bijbehorende on-Duitse prijs.
Morgen nog een laatste rondje Berlijn (Stasimuseum?), daarna op naar Dresden.
Brandenburger Tor
Selfie maken met een spiegelreflex valt niet mee. Maar het is de Reichstag op de achtergrond.
Mooie stad, maar de neiging om alles onder te grafitti’en of vol te plakken is wel erg groot.
Trabi-limo, die eigenlijk hetzelfde toeristenrondje rijdt als hele busindustrie
Victoria, toen alles nog gewonnen leek te gaan worden
Voor onze generatie koppel je alles in Berlijn toch wel aan ‘ Over de Muur’ : Dit is dus die Gedachtniskirche waar ze het over hadden.
Checkpoint Charlie, een grote commerciële meuk.
Nog meer Trabi spul
Mooie tentoonstelling over het einde van de oorlog. Veel van die tentoonstellingen is gratis, goed initiatief.
De verfijnde Duitse keuken
Reichstag. En die zou Marinus van der Lubbe even alleen in de fik hebben gestoken, yeah right.
Mobiele brigade tijdens een rustpauze. De administratie kan immers niet eeuwig wachten.
Na de zoveelste minigruppe foto word je toch iets minder serieus. Wat niet wegneemt dat we ook het Holocaustmonument verder respectvol hebben bekeken.